Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Ista similia non sunt, Cato, in quibus quamvis multum
processeris tamen illud in eadem causa est, a quo abesse
velis, donec evaseris;

Iam insipientes alios ita esse, ut nullo modo ad sapientiam
possent pervenire, alios, qui possent, si id egissent,
sapientiam consequi.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Scrupulum, inquam, abeunti; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies.

Laboro autem non sine causa;
Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Bork: Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Bork: Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Bork: Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.
Bork: Sed haec in pueris;

Duo Reges: constructio interrete.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?