Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non semper, inquam; Duo Reges: constructio interrete. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?
Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Bork: An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Easdemne res?: Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.
Quid adiuvas?: Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?
Bork: Bork
Moriatur, inquit.: Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Bork: Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Iam argumenti ratione conclusi caput esse faciunt ea, quae perspicua dicunt, deinde ordinem sequuntur, tum, quid verum sit in singulis, extrema conclusio est.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Qualem igitur hominem natura inchoavit?
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Immo alio genere;

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva
sint, nos quoque concedimus;

Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad
Epicurum.

Vide, quaeso, rectumne sit. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Ratio quidem vestra sic cogit. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Cur id non ita fit?