Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Sed plane dicit quod intellegit. Quid, de quo nulla dissensio est? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Duo Reges: constructio interrete.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Sed quid sentiat, non videtis. Illi enim inter se dissentiunt. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?
Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
Et nemo nimium beatus est;
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Sed ego in hoc resisto; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Ita prorsus, inquam;: Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est.
Bork: Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Bork: Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere?

Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.
Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste
vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae
ratione dissentit.