Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Duo Reges: constructio interrete. Bork Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Bork: Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?
Bork: Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed fac ista esse non inportuna; Id [redacted]tilius factum negabat. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Bork

In omni enim animante est summum aliquid atque optimum, ut
in equis, in canibus, quibus tamen et dolore vacare opus est
et valere;

Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?
Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.
Cur haec eadem Democritus?
Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.

Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum; Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Quoniamque in iis rebus, quae neque in virtutibus sunt neque in vitiis, est tamen quiddam, quod usui possit esse, tollendum id non est.