Quonam, inquit, modo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Duo Reges: constructio interrete. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Ea possunt paria non esse. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Ratio quidem vestra sic cogit. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Itaque ut maiores nostri ab aratro adduxerunt Cincinnatum
illum, ut dictator esset, sic vos de pagis omnibus
colligitis bonos illos quidem viros, sed certe non
pereruditos.

Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis
imperiosi philosophi sit vetare meminisse.

Si vero id etiam explanare velles apertiusque diceres nihil eum fecisse nisi voluptatis causa, quo modo eum tandem laturum fuisse existimas?

A mene tu?: Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.
Bork: Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.
Videsne, ut haec concinant?: Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.
Bork: Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Ita credo.: Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Quo modo?: Num quid tale Democritus?
Bork: Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.