Hic nihil fuit, quod quaereremus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Duo Reges: constructio interrete. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ego vero isti, inquam, permitto. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Primum quid tu dicis breve? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Scrupulum, inquam, abeunti;

Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?

Tu quidem reddes;

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?

Stoici scilicet.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Reguli reiciendam;

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Quid vero?

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Sed ego in hoc resisto; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Hic ambiguo ludimur. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Suo enim quisque studio maxime ducitur. At iam decimum annum in spelunca iacet.

• Videsne quam sit magna dissensio?
• Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
• Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?
• Iam in altera philosophiae parte.

Et tamen vide, ne, si ego non intellegam quid Epicurus loquatur, cum Graece, ut videor, luculenter sciam, sit aliqua culpa eius, qui ita loquatur, ut non intellegatur.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Rationis enim perfectio est virtus;

Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille
quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per
se sit tantum inchoata.

Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae
discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad
discendum cognoscendumque moveamur.

1. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
2. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.