Erit enim mecum, si tecum erit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Vide, quaeso, rectumne sit. Sedulo, inquam, faciam. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Duo Reges: constructio interrete. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Est, ut dicis, inquit;
Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
- Tenent mordicus.
- Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
- Bork
- Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
- Non semper, inquam;
- At cum tuis cum disseras, multa sunt audienda etiam de obscenis voluptatibus, de quibus ab Epicuro saepissime dicitur.
- Sed quot homines, tot sententiae;
- Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
- Quo tandem modo?
- Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
- De quibus cupio scire quid sentias.
- Quorum altera prosunt, nocent altera.
- Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
- Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. An hoc usque quaque, aliter in vita? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Ita enim parvae et exiguae sunt istae accessiones bonorum, ut, quem ad modum stellae in radiis solis, sic istae in virtutum splendore ne cernantur quidem.
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Atque ut a corpore ordiar, videsne ut, si quae in membris prava aut debilitata aut inminuta sint, occultent homines?